Rozdział 15.

Leżeliśmy na trawie. W całkowitym milczeniu, trzymając się za ręce i obserwując gwiazdy. Godzinę wcześniej wszyscy wrócili do domu, moi rodzice zamknęli się w pokoju. My leżeliśmy w ogródku, na trawie. Cieszyliśmy się każdą wspólną sekundą. Czułam ciepło bijące od jego ciała, czułam jego perfumy. Przekręciłam się na bok, układając dłoń na jego rozgrzanym policzku. Odwrócił głowę i przeszył mnie swoimi szmaragdowymi oczami. Ukazał dołeczki, a moje serce urosło na ich widok. Nachyliłam się i złożyłam na jego malinowych ustach krótki pocałunek. Odetchnęłam i ułożyłam głowę na jego torsie.
Wsłuchiwałam się w spokojne bicie jego serca. Zaciągałam się jego zapachem. Zapachem, który sprawiał, że czułam się bezpiecznie. Splótł nasze palce i ścisnął moją dłoń delikatnie. Drugą ręką kreśliłam nieznane kształty na jego brzuchu. W tamtym momencie nie czułam nic poza miłością, rozsadzającą mnie od środka i niesamowitym szczęściem. Szczęściem nie tylko z faktu bycia przy Nim. Cieszyłam się, że dostałam szansę od losu. Że mogę dzielić swoje życie, swoje uczucia właśnie z Nim. Jedynym i wyjątkowym mężczyzną. Już wtedy czułam, że to mężczyzna mojego życia. Odetchnęłam i uniosłam głowę, trafiając tym samym na jego wzrok. Uśmiechnął się, odgarnął kosmyk moich włosów za ucho i ucałował mnie w czoło. Był tak cholernie czuły, delikatny.

- Kocham cię. - Jego zachrypnięty głos zabrzmiał w mojej głowie. Posłałam mu nikły uśmiech i oparłam się na łokciach. Zbliżyłam się do jego twarzy i wplotłam palce w jego niesforne, jednak misternie ułożone włosy.
- Kocham cię. - Wyszeptałam wprost do jego ucha. Poczułam jak łapie moją twarz w dłonie i przyciąga jeszcze bliżej swojej. Pogładził moje policzki kciukami, uśmiechnął się delikatnie i ułożył wargi na moich. Nasz pocałunek, z każdą sekundą był coraz bardziej namiętny. Jego niecierpliwy język dyskretnie starał się dostać do moich ust. Jego dłonie gładziły moje włosy. Tempo bicia jego serca zwiększało się z każdym, oddanym pocałunkiem. W końcu jego niesamowicie ciepły język dostał się tam gdzie chciał. Kiedy złączył się z moim, poczułam jak jednym, szybkim ruchem, usadawia mnie na swoich biodrach. Pochyliłam się,
stykając nasze klatki piersiowe. Jego ogromne dłonie błądziły po moich plecach, a ja, zaciągając się jego zapachem, smakowałam jego malinowych, pełnych warg.

~*~

Dni mijały, a każdy kolejny był jeszcze piękniejszy. Nigdy nawet nie marzyłam o takiej ilości szczęścia. Nigdy nie prosiłam o wiele. Nigdy nawet nie śmiałam pomyśleć, że mogłabym mieć kogoś dla kogo byłabym w stanie poświecić wszystko. Nic nigdy nie dawało mi tyle szczęścia co obecność Harry'ego. Nie musiał mnie dotykać, nie musiał się odzywać. Wystarczyło, że czułam jego bliskość, jego zapach. Mogłam być pewna, że jestem bezpieczna. On był moim światem i wszystkim o czym mogłam zamarzyć. Powoli wracałam do zdrowia. Mimo mnóstwa obowiązków, On wciąż mnie wspierał. Namawiał do powrotu na studia. Namawiał mnie, bym wróciła do robienia rzeczy, które niegdyś kochałam.

 Któregoś dnia zrobił mi niespodziankę. Zadzwonił z samego rana, by powiadomić mnie o swoim przyjeździe. Zdziwiłam się, bo wieczorem chłopcy mieli mieć koncert, a byłam pewna, że przygotowania do niego trwają na pewno cały dzień. Ucieszona jednak faktem, że choć na chwilę zobaczę swojego loczka, zgodziłam się.

Siedziałam na parapecie przy otwartym oknie. Pochłonięta historią zapisaną w książce, którą czytałam, jak zwykle nie słyszałam i nie zauważałam niczego. Coś jednak mnie tknęło i spojrzałam kątem oka w bok. Tuż przy parapecie kucał uśmiechnięty Harry. Wpatrywał się we mnie ze skupieniem, ukazując swoje dołeczki.

- Przepraszam. Nie słyszałam..
- Tak wiem. Byłaś we własnym świecie. - Zaśmiał się, podsunął i ucałował czule w policzek. - To co? Gotowa?
- Gotowa na co? - Uniosłam brew, zamykając książkę i zeskakując z parapetu.
- Na małą wycieczkę. - Uśmiechnął się tajemniczo.
- Nie ma czasu na wycieczki mój drogi. - Zaczęłam, podchodząc do chłopaka. Stanęłam na palcach i objęłam jego szyję. - Nie wiem czy pamiętasz, ale macie koncert. Następnym..- Nie dał mi dokończyć, obejmując mnie w pasie i podnosząc. Kiedy ułożył mnie sobie wygodnie, wyszliśmy z pokoju. I po mimo moich protestów, wyniósł mnie z domu, żegnając się radośnie z moją mamą. Wsadził mnie do swojego samochodu i wsiadł od strony kierowcy.

- Zanim jeszcze ruszymy, ostatnia rzecz. - Rzucił zachrypniętym głosem i z cwaniackim uśmieszkiem wyjął ze schowka bandanę.
- Co to niby jest? - Spojrzałam najpierw na kawałek materiału, później na niego. Wzruszył ramionami i wyciągnął ręce. - Harry, to naprawdę niezbędne? - Spojrzałam na niego z politowaniem. Kilka minut później widziałam jedynie ciemność, czując na swojej dłoni jego i słysząc jego kojący, niski głos. Zatrzymaliśmy się po dłuższym czasie. Dobiegły mnie jakieś piski i hałasy. Wciąż nie pozwalał mi zdjąć bandany. Chwycił mnie za dłoń i prowadził w tylko jemu znanym kierunku. Nagle hałasy ucichły. Weszliśmy do jakiegoś pomieszczenia.

- Harryś, proszę.. - Mówiłam błagalnym głosem, ściskając jego dłoń.
- Nie bój się mała. Zaraz będzie po wszystkim. - Usłyszałam jego szept, poczułam jak moje serce rośnie. Wzięłam głęboki oddech i poddałam się mu. W kilka minut dotarliśmy do założonego przez chłopaka miejsca. Ustawił mnie w konkretnym miejscu i stanął przede mną. Chwycił moje dłonie i zaczął całować palce. Jeden po drugim. Uśmiechnęłam się pod nosem, bo uwielbiałam kiedy to robił. Na końcu ucałował ten palec, na którym nosiłam pierścionek od Niego.

- No dobrze. Pora to zdjąć. - Rzucił radosnym głosem, przybliżając się. Ułożyłam dłonie na jego torsie, a on bardzo powoli rozwiązywał materiał. Miałam wrażenie, że robi to specjalnie przy przetrzymać mnie jeszcze o te kilka sekund.

Kiedy w końcu uwolniłam się od ciemności i mogłam otworzyć oczy, nie zrobiłam tego od razu. Bardzo powoli uchylałam powieki, przyzwyczajając się do światła. Jednak w tym pomieszczeniu nie było go za wiele. Spojrzałam na Harry'ego pytająco. On uśmiechnął się jedynie szeroko i stanął obok mnie. Rozejrzałam się, jednak widziałam tylko ciemność. W pewnym momencie chłopak chrząknął głośniej, a miejsce, w którym staliśmy rozbłysło tysiącem reflektorów. To co zobaczyłam sprawiło, że na moment moje serce stanęło. Zatrzymałam powietrze w ustach, zakrywając je dłonią. Staliśmy na środku ogromnej sceny, w jeszcze większej hali. Oświetlały nas kolorowe reflektory. Ogrom tego miejsca sprawiał, że poczułam się niesamowicie malutka, jednak jeszcze bardziej szczęśliwa. Od zawsze chciałam zobaczyć to z tej właśnie perspektywy.
- Witam na O2 Arena, maleńka. - Rzucił radośnie i objął mnie ramieniem, przyciągając do siebie. - Mam nadzieję, że zaszczycisz nas dzisiaj wieczorem swoją obecnością. - Spojrzał mi w oczy. Jedyne co mogłam w tamtym momencie zrobić, to kiwnięcie głową. Uśmiechnął się szeroko, stanął przede mną, nachylił się i pocałował czule, zatapiając dłonie w moich włosach. Nagle usłyszeliśmy głośną muzykę, by sekundę później usłyszeć głos Liam'a. Nawet się nie zorientowałam, kiedy Harry się odsunął, chwycił za mikrofon i zaczął śpiewać wraz z chłopakami. Stałam jak wryta, na środku sceny. Chłopcy latali wokół mnie śpiewając i wygłupiając się. Z każdą minutą na mojej twarzy pojawiał się coraz większy uśmiech. Po odśpiewaniu po raz ostatni refrenu, tuż przede mną ustawił się Harry, a za nim Chłopcy. Spojrzał na mnie, chwycił moją dłoń, splatając nasze palce i uśmiechnął się szeroko, śpiewając.

That's what makes you beautiful.

To był piękny początek cudownego wieczoru. Wieczoru, podczas którego miałam wziąć udział w świetnym show. Mój pierwszy koncert chłopaków. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że będzie on moim ostatnim.